Dankzij corona liet ik los

Al in 2018 zei ik dat ik het anders wilde, anders wilde gaan doen. En als ik heel eerlijk ben, misschien zelfs al eerder.

Ik wilde het anders doen in mijn bedrijf, ik had een andere visie een andere missie. Er was alleen een grote maar waarom ik niet deed wat ik graag wilde doen. ANGST.

Ook voelde ik mezelf verantwoordelijk voor alle trainers die werkzaam waren bij Zonnevlecht Opleidingen. Die, ook al waren het allemaal ZZP’ers die hun eigen broek omhoog moeten houden, toch voor een groot deel afhankelijk waren van de opdrachten die ze van mij kregen. Na een aantal voorvallen, steken onder water en messen in mijn rug (van sommige mensen om me heen) werd de drang naar dat wat ik voelde alleen nog maar sterker.

Toen brak Corona uit en vele van ons werden even flink door elkaar heen geschud, ook ik als mens en als ondernemer. Zonnevlecht ging op slot. Voor mij even stilstand …..

Op dat moment voelde deze stilstand als de grootste slangenkuil waar ik ooit in mijn ondernemersleven in ben gestapt. Wat te doen, wat te doen. Zonnevlecht op slot, die paar trainingen die online door konden gaan gingen door, maar de rest, stilte.

Wat was ik blij met alle zonnige dagen die we in 2019 al zo vroeg in het jaar hadden, vele uren heb ik buiten gewandeld, samen mijn Sjak - toen nog mijn logeerhond, buiten gezeten, buiten voor me uit getuurd, buiten gemopperd, buiten gehuild. Alles was er, en alles mocht er zijn. En toen de storm ging liggen kwamen de woorden in mijn hoofd ‘nu, doe het nu, het is jouw tijd, ga ervoor, nu, ga, doen, nu’. En ik DEED.

Ik koos voor Zonnevlecht zoals dat weer bij mij paste. De loyaliteit werd afgewogen, en vanuit een andere blik bekeken, er werd afgewogen en nagedacht. Wat kreeg ik terug, en van wie, en zeker ook van wie niet. Afscheid werd er genomen, en dat was goed (bleek later). Ik voelde opluchting, ik voelde weer lucht. In mijn nieuwe pand in Wijk en Aalburg werd hard gewerkt door alle mannen die er een fantastische mooie plek van hebben gemaakt, er werd gelachen en gepraat. Ik liep er alleen rond, en dat voelde ook goed. Dit was mijn plek, mijn bedrijf, mijn richting. Een weg was ingeslagen en teruggaan was geen optie.

De veranderingen werden doorgezet, Zonnevlecht Online werd geboren, met daaraan gekoppeld een online leeromgeving met meer dan 40 online cursussen. Een platform waar ik mijn studentengroepen samen kon brengen, lesmateriaal, video’s en audio’s kon delen. Een plek om te verbinden. Heel veel groepscursussen verdwenen en werden omgezet naar een online cursus. En wauw wat is er veel animo voor al deze online cursussen, professionele cursussen, cursussen met veel waarde.

Door naar stap 2. Waar wilde ik verder nog afscheid van gaan nemen, van welke groepscursus. Keuzes werden gemaakt, soms voor mij gemaakt, maar ook dat was goed. Het moest even rigoureus, er is immers geen weg terug.

Stap 3. Wat wil ik dan wel heel graag. Verdiepen in plaats van verbreden. Dat doen wat er juist nog niet is, zo ben ik ooit ook eens begonnen met dat wat er nog niet was, en kijk nu wat er nu op zo veel plekken is.

Opleiden, kennis delen, ik bén een kennisdeler, dát is mijn PASSIE.

De opleiding Hypnotherapeut werd uitgebreid, de opleiding Trauma Coach met een mooie samenwerking met de Karakterfaculteit werd geboren, Innerlijk Kind Werk, EMDR, Ademwerk, dat is waar ik blij van word. Dat is wat bij mij past.

En dan nu het laatste stukje loslaten. De LOMI LOMI OPLEIDING. In mei gaat er nog 1 keer een opleiding van start en dat zal dan ook de laatste zijn. Al een paar jaar ben ik op zoek naar een opvolger waar ik mijn kennis, ervaring en passie aan kan overdragen. Tot op heden heb ik die niet gevonden. Niet zoals ik het graag zie, wil en door wil geven. Dat heeft mij dan ook doen besluiten om volledig te stoppen met het doorgeven van mijn Lomi Lomi en Hawaiian Healing kennis. Na 20 jaar sluit ik dat hoofdstuk als kennisdeler, als Kumu. Met heel veel liefde en plezier heb ik het mogen doen, en blijf ik het doen tot voorbij de laatste lesdag die nog komt, en dan geef ik mijn Hawaiian Conch Shell (de schelp die ik mocht ontvangen in Hawaii van mijn Kumu) door aan mijn dochter. In maart wordt zij 21 jaar en dit gaan we vieren met een 21 ceremony. Het overdragen van de schelp is daar een onderdeel van. Ik leg mijn Lomi kennisdeler stokje neer, mijn dochter raapt het spirituele stokje op. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik zo lang mijn kennis mocht delen met zo veel studenten, cursisten en Lomi Lomi lovers. Dankbaar dat ik zo veel harten sneller heb mogen laten kloppen voor de Lomi Lomi. Dankbaar dat ik de waarde van de Hawaiian Healing heb mogen overdragen aan mijn studenten en dat ik de nederigheid terugzie voor de Hawaiian Healing zoals ik die zelf ook voel. Dankbaar dat ik nog 1 rit mag maken. Nog 1 keer mijn kennis mag delen. Hawaiian Shamanic Healer blijf ik, in hart en nieren, en dat is goed, delen zal ik binnenkort niet meer doen, en dat is ook goed.

Kennisdeler