Het Pinokkio-syndroom

Ken je dat, mensen die de waarheid verdraaien, mensen die een verhaal zo vertellen dat het lijkt alsof zij het slachtoffer zijn, zich in het nauw gedreven voelen en het verhaal anders vertellen om meer begrip te krijgen (en aandacht).

Ik zeg altijd dat deze mensen last hebben van het Pinokkio syndroom, en weet je, dit syndroom bestaat echt zag ik net. Dit is de naam van pathologische leugenaars.

Het allerlastigst is dat deze mensen denken dat ze de waarheid spreken, of ze denken dat hun onrecht is aangedaan, terwijl ze vaak (voor het gemak, of omdat ze last hebben van dat syndroom) even vergeten dat zij degene zijn die een andere kijk op de realiteit hebben.

Val je in de boobytrap van Pinokkio dan kan een eerste reactie zijn om terug te slaan en te schoppen, vervelende dingen over die persoon te gaan zeggen, alles aan jouw grote klok te gaan hangen. 

Heel begrijpelijk, want je voelt waarschijnlijk pijn, verdriet, onmacht, boosheid, oneerlijkheid. Maar weet je, daar bereik je eigenlijk niets mee. Wat je er wel mee bereikt is dat jij je nog vervelender gaat voelen. Je gaat verlagen tot het niveau waar Pinokkio zich (blijkbaar) goed bij voelt, en het wordt waarschijnlijk alleen maar erger. Pinokkio wint weer zieltjes en jij bent de gebeten hond.

Adem in, adem uit …… laat het los en laat het gaan. Schreeuw even, mopper even, verwens even van alles en nog wat als je dat oplucht, en dan kroontje recht en door.

De glimlach op jouw gezicht is voor Pinokkio veel vervelender dan die andere reactie. Blijf stralen, blijf shinen, blijf glimlachen, laat jezelf zien …. misschien wel meer dan anders en heb vooral heel veel medelijden met Pinokkio want het kan niet anders dan hij (of zij) een ontzettend vervelend leven heeft, en dat heb jij niet 🙂

Geloof in jezelf topper en ga ervoor.

Pauline Trum
Zonnevlecht Opleidingen
Mind-Control